Ahahah tirad gg edisyonu.
/tr/
Other urls found in this thread:
en.wikipedia.org
twitter.com
diyer tirada noldu mQq
şu ateist piçin fotoğrafıyla tirad açmayın
...
anan geldi
benim anam yok
bende
TURKIYE should merge with /balk/
keşke bokistandada mass shooting olsa aqqqqq
aynn
garnim agriyor
o kadar döl yutarsan ağrır tabi qnq
ded
xeşke benide thread gibin yuxumda ölsem
kurmanci zaney bro biliyorsun
Amarikalılar yine ket :D:Dd:D.d:DD
pipi
bu benim
en.wikipedia.org
>The first murder Kürten is known to have committed occurred on 25 May 1913. During the course of a burglary at a tavern in the town of Mülheim am Rhein, he encountered a 9-year-old girl named Christine Klein asleep in her bed. He strangled the child, then slashed her twice across the throat with a pocket knife, ejaculating as he heard the blood dripping from her wounds onto the floor by her bed.[31]
>The following day, Kürten specifically returned to Köln to drink in a tavern located directly opposite that in which he had murdered Christine Klein, in order that he could listen to the locals' reactions to the child's murder. He would later recollect to investigators he derived an extreme sense of gratification from the general disgust and outrage he had heard in the patrons' conversations.[32] Moreover, in the weeks following Klein's funeral, he would occasionally travel to Mülheim am Rhein to visit the child's grave, adding that when he handled the soil covering her grave, he would spontaneously ejaculate.[33]
efsane :DDDDDDDDDDDDDDDS
anana mass shooting yaptım orospu evladı
ananın götüne çakmak sokayım da her osurduğunda götü yansın orospunun
T*rklerden nefret ediyorum.
bende
yolda ilkokul arkadaşımı görürüm düşüncesiyle telefonla ilgilenerek gidiyorum.
beni eskilerden tanıyan birini gördüğümde yine telefona gömülüyorum.
mümkünse çoğu zaman kulaklıkla gidiyorum, müzik dinlemesem bile kulaklık takılı oluyor.
spesifik olarak bir kişiyi görmek için bir yere gittiğimde o kişiyi görünce orda bulunan diğer kişileri görmüyorum, görsem dahi selam vermiyorum, versem bile sesim çıkmıyor.
sabah sokakta okula falan giderken karşı veya yan komşumu görünce günaydın dahi demiyorum, diyemiyorum.
eğlenceli yerlerde kendimi hep köşede ayakta dikilip telefonu kurcalarken buluyorum.
birileri ne düşünür diye düşünmekten güneş gözlüğü takamıyorum.
konuşmalarımı sürdüremiyorum, konuşma başlatamıyorum, çoğu zaman ne diyeceğimi bilmiyorum, en ufak bir "naber, nasılsın?" sorusuna bile cevap verirken öyle zorlanıyorum ki kekeleyerek cevap veriyorum.
arkadaşlık kurmakta zorlanıyorum, kursam bile uzun ömürlü arkadaşlıklar olmuyor.
ne zaman şişman olduğumu hatırlasam azcık bulunan özgüvenim de yerin dibine çöküyor, kendimi silik hissediyorum.
bu durumdan nasıl kurtulacağıma dair hiçbir fikrim yok, fikrim olsa dahi ümidim yok.